رنگ زغال‌های قهوه‌ای در واقع از زرد تا سیاه متفاوت است و درخشندگی کسل‌کننده تا روشن دارند. ممکن است ظاهری طبقاتی داشته باشند یا نداشته باشند.
زغال کبابی در تهران قهوه‌ای طبقه‌بندی شده ممکن است حاوی لایه‌هایی از مواد گیاهی غلیظ باشند که با لایه‌هایی از مواد زغال‌شده‌تر متناوب هستند.
بسیاری از زغال‌های قهوه‌ای با رنگ روشن‌تر ساختار فیبری دارند که در آن ریشه‌ها و سایر مواد گیاهی هنوز قابل تشخیص هستند، که نشان‌دهنده زغال‌زایی کمی فراتر از ذغال سنگ نارس است.
زغال‌سنگ‌های قهوه‌ای را می‌توان با مشاهده رفتار آن‌ها در اسید نیتریک رقیق یا محلول جوشان هیدروکسید پتاسیم از زغال‌های با رتبه بالاتر تشخیص داد.
زغال‌های قهوه‌ای واکنش نشان می‌دهند تا محلولی مایل به قرمز تولید کنند، در حالی که زغال‌سنگ‌های با رتبه بالاتر واکنش نشان نمی‌دهند.
در سال 1982 اتحادیه پاسیفیک با دو راه‌آهن دیگر ادغام شد، شرکت راه‌آهن پاسیفیک میسوری (مرکز آن در سنت لوئیس، میسوری) و شرکت راه‌آهن اقیانوس آرام غربی (مرکز آن در سانفرانسیسکو)، تا سیستم اتحادیه اقیانوس آرام نامیده شود.
وسترن پسیفیک در این زمان به یکی از زیرمجموعه‌های یونیون پسیفیک تبدیل شد، در حالی که یونیون پسیفیک و میسوری پسیفیک هویت‌های شرکتی جداگانه خود را تا زمان تکمیل ادغام در سال 1997 حفظ کردند.
در آن زمان، کنترل ترافیک و بازاریابی برای هر سه راه‌آهن کاملاً یکپارچه بود و همه خطوط. تحت نام Union Pacific فعالیت می کرد.
با تصاحب شرکت راه آهن اقیانوس آرام جنوبی در سال 1996، یونیون پاسیفیک به بزرگترین راه آهن داخلی در ایالات متحده تبدیل شد و تقریباً تمام حمل و نقل ریلی در دو سوم غربی کشور را تحت کنترل داشت.
این شرکت محصولات و کالاهایی مانند زغال سنگ، خودرو، مواد غذایی، محصولات جنگلی و کشاورزی و مواد شیمیایی را حمل می کند و یکی از بزرگترین حمل و نقل های بین وجهی (شامل تریلرهای کامیون و کانتینر) در کشور است. دفتر مرکزی شرکت در اوماها است، جایی که Union Pacific اولین ریل خود را در سال 1865 گذاشت.
